چقدر دوست داشتم یک نفر از من می پرسید چرا نگاه هایت انقدر غمگین است؟

چرا لبخند هایت انقدر بی رنگ است؟اما افسوس...هیچ کس نبود

همیشه من بودم ومن و تنهایی پر از خاطره.اری با تو هستم...

با تویی که از کنارم گذشتی...

و حتی یکبار هم نپرسیدی چرا چشم هایت همیشه بارانیست!!!